စိတ္၏ အကြာအေ၀း
တစ္ေန႔တြင္ ဆရာက ေက်ာင္းသားမ်ားကို
“လူေတြက ဘာျဖစ္လို႔ ေဒါသထြက္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ေအာ္ျပီး ေျပာၾကတာလဲ” ဟု
ေမးေလသည္။ ေက်ာင္းသား မ်ားက အခ်ိန္အၾကာၾကီး စဥ္းစားေနၾကသည္။
ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္က “စိတ္တည္ျငိမ္မႈေတြ ေပ်ာက္ကုန္လို႔ ေအာ္တာပါ ဆရာ” ဟု
ေျဖသည္။
ဆရာက “ဒါေပမ့ဲ တစ္ဘက္လူက ကိုယ့္ေဘးမွာ ရွိေနတာကို ေအးေအးေဆးေဆး
ေျပာလို႔ရပါလွ်က္နဲ႔ ဘာလို႔ ေအာ္ေျပာၾကတာလဲ” ဟု ျပန္ေမးသည္။
ေက်ာင္းသားမ်ားက တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ ေျဖၾကသည္။ သုိ႔ေသာ္ ေက်နပ္ေသာ အေျဖကို
ဆရာ မရခဲ့ပါ။ ေနာက္ဆံုးတြင္ ဆရာက ရွင္းျပသည္။“လူႏွစ္ေယာက္ စိတ္တို ေဒါသထြက္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႔ စိတ္ဟာ အရမ္းကြာေ၀းေနတယ္။ အဲဒီေ၀းေနတဲ့ အကြာအေ၀းေၾကာင့္ ေအာ္မွ ၾကားႏိုင္မယ္ထင္ျပီး ေအာ္ၾကတယ္။ ေအာ္ေလေလ ေဒါသပိုထြက္ေလေလ၊ ေဒါသထြက္ေလေလ စိတ္ရဲ႔ အကြာအေ၀းဟာ ေ၀းေလေလ၊ စိတ္ကြာေ၀းေလေလ ေအာ္ၾကေလေလပဲ” ဆရာက ဆက္ျပီး….
“လူႏွစ္ေယာက္ သမီးရည္းစားျဖစ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ဘယ္လိုျဖစ္တတ္ၾကလဲသိလား… အခုလို႔ ေဒါသထြက္ေနတဲ့အခ်ိန္နဲ႔ ဆန္႔က်င္ဖက္ေပါ့။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ရည္းစားျဖစ္ေနသူ ႏွစ္ေယာက္ရဲ႔ စိတ္ေတြက အရမ္းနီးေနတယ္။ စိတ္တစ္ခုနဲ႔တစ္ခုဟာ ထပ္တူနီးနီးက်ေနတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ရည္းစားျဖစ္ေနသူ ႏွစ္ေယာက္ဟာ စကားေျပာတဲ့အခ်ိန္မွာ တီးတိုးတီးတိုးပဲ ေျပာၾကတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ စိတ္အကြာအေ၀း နီးေလေလ၊ ပိုခ်စ္ၾကေလေလ။ ေနာက္ဆံုး စကားေျပာစရာေတာင္ မလိုေတာ့ဘဲ အမႈအရာခ်င္း၊ မ်က္လံုးခ်င္း အခ်စ္ေတြကို ဖလွယ္ၾကတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႔ စိတ္အကြာအေ၀းဆိုတာ လံုးလံုး မရွိေတာ့ဘူး။ တစ္ထပ္တည္းက်သြားျပီ”
“လူႏွစ္ေယာက္ ျငင္းခံု၊ ရန္ျဖစ္ေနတဲ့အခ်ိန္ စိတ္ေတြကို မကြာေ၀းေစနဲ႔။ စိတ္ကြာေ၀းေစတဲ့ စကားမ်ဳိး မေျပာသင့္ဘူး။ စိတ္ေတြေျပၾကမွ စိတ္ရဲ႔ကြာေ၀းမႈ မရွိေတာ့မွ ျပႆနာကို ေျပေျပလည္လည္ ေဆြးေႏြးၾကေပါ့” ဟု ဆရာက ေနာက္ဆံုး ရွင္းျပခဲ့သည္။
Comments
Post a Comment
Leave a Message for me