ဘယ္ပုံဘယ္နည္း

ရတနာေျမလို႔ ေခၚရေလာက္ေအာင္ ကိုမ်ားျပားလွတဲ့ သဘာ၀သယံဇာတေတြရွိတဲ့ ျမန္မာနိုင္ငံကို ျပည္သူေတြ အတြက္လဲ အက်ိဳးရွိရွိ၊ သဘာ၀ကိုလဲ မျပဳန္းတီးေအာင္ Balance မွ်မွ် အသုံးခ်သင့္တယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ထင္ပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ္တို႔နုိင္ငံဟာ 10 စုနွစ္တစ္ခုေလာက္ေနာက္က်ခ့ဲလို႔နည္းပညာပိုင္းမွာ အနည္းငယ္ေနာက္က်က်န္ရစ္ခဲ့ပါတယ္။ယေန႔ေခတ္မွာေတာ့ အထိုက္အေလ်ာက္လမ္းေတြပြင့္လာသလို နညး္ပညာ(Technology)ေတြလဲ တိုးတက္လာပါျပီ။

ကၽြန္ေတာ္ျမင္တဲ့ လိုအပ္ခ်က္တစ္ခုက

သဘာ၀သယံဇာတေတြကို အက်ိဳးရွိရွိ ဘယ္လိုအသုံးခ်မလဲ

ဆိုတဲ့ နည္းပညာပိုိင္းအတက္ပညာပိုင္းေတြ လိုအပ္ေနေသးတယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။
ဒါေတြကိုတက္ေျမာက္ဖို႔ ပညာေတာ္သင္ေတြကိုလဲ သူတို႔၀ါသနာနဲ႕ ကိုက္ညီတဲ့လူကို ေရြးခ်ယ္ ျပီး ျပန္အသုံးခ်နိုင္မယ့္ လူမ်ိဳးကိုသာ လႊတ္သင့္ပါတယ္။ တခ်ိဳ႕လူေတြက ေျပာလိမ့္ မယ္။

သယံဇာတေတြေရာင္းစားရင္ ပိုက္ဆံရ(Dollar)ရတာပဲ၊ရတဲ့ ပိုက္ဆံနဲ႕ စက္ပစၥည္းေတြ ၀ယ္လို႔ရတာပဲ ဘာအတက္ပညာေတြလို လို႔လဲ

လို႔ေမးၾကပါလိမ့္မယ္။
ရေပေသာ္ျငားလဲ

 အဲ ဒီ သယံဇာတေတြက တစ္ခ်ိန္မွာ ကုန္ခမ္းသြားရင္ဘာဆက္လုပ္ၾ႕ကမလဲ။

ငုတ္တုတ္ထိုင္ေနၾကမွာလား။ တနပ္စားမၾကံၾကပါနဲ႕။ သဘာ၀ကို အသိပညာအတက္ပညာေတြေပါင္းျပီးမွ ျပည္ပကို ထုတ္ကုန္အျဖစ္ ပို႔ရင္ပိုမရဘူးလား၊။ ရတာေပါ့ လို႔ပဲ စာေရးသူက ျပန္ေျဖပါ့မယ္။

သဘာ၀+လုပ္အား(ကာယ+ဥာဏ)=တန္ဖိုး

ဆိုတဲ့ Equation ၾကီးလိုပါပဲ၊ ေပါင္းစပ္ဖန္တီး တီထြင္ၾကံဆမွ သာလွ်င္ တန္ဖိုးကိုရရွိမွာပါ။

Posted in: တိုးတက္ေရး, ရသ