............................
တစ္ခါက ဆိုကေရးတီး၏ တပည့္တစ္ဦးသည္ သူ႔ထံသို႔ ေျပးလာျပီး “ဆရာ ထင္မွတ္မထားတဲ့ သတင္းတစ္ခု ေျပာျပခ်င္တယ္” ဟူ ပ်ာပ်ာသလဲေျပာသည္။
ဆိုကေရးတီးက “ ခဏေနဦး....အခုေျပာမယ့္ စကားကုိ ဆန္ကာသံုးခုနဲ႔ စစ္ျပီးျပီလား” ဆိုကေရးတီး၏ ဆိုလိုခ်က္ကို သေဘာမေပါက္ေသာ တပည့္မွာ ေခါင္းခါျပသည္။
ဆိုကေရးတီးက ဆက္၍ “တစ္ျခားလူကို မေျပာခင္ ဆန္ကာသံုးခုနဲ႔ အရင္စစ္ရတယ္...ပထမ ဆန္ကာကို စစ္မွန္တဲ့ ဆန္ကာလို႔ေခၚတယ္။ ငါ့ကို ေျပာမယ့္ သတင္းက အမွန္လား”
“မွန္မမွန္ ကြ်န္ေတာ္လဲ မသိဘူး....လူေတြေျပာတာ ၾကားလိုက္လို႔”
“မွန္တယ္ မမွန္ဘူးဆိုတာကို မသိရင္ အဲဒီ သတင္းကို ဒုတိယဆန္ကာနဲ႔ စစ္ၾကည့္.... ငါ့ကိုေျပာမယ့္ သတင္းက အေကာင္းလား”
“မဟုတ္ဘူး”
“ဒီလိုဆိုရင္ တတိယဆန္ကာနဲ႔ ျပန္စစ္ၾကည့္... ငါ့ကို အရမ္းေျပာျပခ်င္ေနတဲ့ သတင္းက အေရးၾကီးတဲ့ သတင္း လား”
“ မၾကီးပါဘူး”
“အေရးမၾကီးတဲ့ သတင္း ေနာက္ျပီး အေကာင္းေျပာမယ့္ သတင္းလဲ မဟုတ္ျပန္ဘူး... သတင္းမွန္ ဟုတ္လား မဟုတ္ဘူးလားဆိုတာလဲ မသိဘဲနဲ႔ ဘာလို႔ ေျပာျပခ်င္ရတာလဲ... ေျပာျပန္ရင္လဲ စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ တာပဲ အဖတ္တင္မယ္။ မဟုတ္မမွန္ေျပာတတ္တဲ့ လူေတြရဲ႕ စကားကို မယံုနဲ႔ ျဖားေယာင္းေသြးေဆာင္ သူေတြရဲ႔ စကားေတြ နားထဲ မ၀င္ေစနဲ႔။ သူတို႔ဟာ ေစတနာပါလို႔ ေျပာတာထက္ သူတစ္ပါးကို ေခ်ာက္တြန္းဖို႔က မ်ားတယ္။ အဲဒီလို လူမ်ဳိးနဲ႔ေပါင္းရင္ တစ္ေန႔ကိုယ္လည္း ေခ်ာက္တြန္းခံရတတ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကိုယ္ေျပာမယ့္ စကားကို ဆန္ကာသံုးခုနဲ႔ အရင္စစ္ေဆးသင့္တယ္”
အတင္းဆိုတာ ထက္ျမက္တဲ့ ဓားသြားထက္ ေၾကာက္ဖို႔ေကာင္းတယ္။ လူတစ္ေယာက္ ကို ဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္ မျမင္ေစဘဲ ထိခိုက္ႏိုင္တယ္။ တစ္ျခားလူ ထိခိုက္မွ ရလာမယ့္ ေပ်ာ္ရႊင္မႈမ်ဳိးကို တစ္ခ်ဳိ႔က ႏွစ္သက္ တတ္ၾက တယ္။ စကားကို လူတိုင္းေျပာတတ္ တယ္။ ဒါေပမယ့္ စကားေကာင္း ေတြကို လူတိုင္း မေျပာတတ္ၾကဘူး။
မွတ္သားသင့္လုိ ့မွ်ေ၀ပါသည္။
ညိဳလင္းထြဏ္းမွ ကူးယူေဖာ္ျပထားပါသည္။
Comments
Post a Comment
Leave a Message for me